PYLLI I SHPRESES

Nje pyll shpresash me mban gjalle,
se ti nje dite do te vish nga larg
dhe une une buzagaz do te te pres
te ndjesh dashurine qe e kam kthyer ne varg...

Nese vjen nje mbremje dhe mua sme gjen,
mjafton te therasesh e te degjoj zerin tend,
si era do vrapoj e shpreses ti jem prane
nje tufe vargje do te sjell te mbetesh pa mend...

Shpirtin tend dhe timin i ktheva ne varg,
mijra here me vete flas dhe recitoj,
ti shfaqesh si mrekulli qe me magjeps
si zambak i bukur prane teje dua te jetoj...

Dhe pse mundet kurre te mos te jem prane,
ne pyllin e shpreses une perhere do te shetis,
mbi nje mal me vargje per ty do te jetoj,
sdo ti le te vyshken perhere do ti vadis...

Asnjehere sdo te lodhem deri sa te kem fryme,
te kerkoj nder yje e te te te gjej folene,
te vrapoj mbas teje e te mbetemi legjende,
une si gjahtar zemrash dhe ti si nje sirene...