NDOSHTA S'DO TË IKJE AQ LARG

Ndoshta s'do të ikje aq larg,
nëse do të zgjasja një ''ombrellë"
dhe Ti të strukeshe pa fjalë
drejt gjoksit tim thellë...

Ai largim i heshtur, i ftohtë
dhe hapat e rëndë si patkonj...
S'do të më vrisnin aq rëndë,
ashtu siç të vrasin vargonjtë...

Ndoshta s'do të ikje aq larg,
si një rrugice e humbur në horizont...
Ku dredhash gjarpëronin lotët
dhe une tek rija e vështroja kot...

E ç'mund të bëja tjetër më??
Ti ike për te mos u bërë më e gjallë...
Ndërsa unë përsërisja nën zë,
"Më fal të lutem edhe këtë radhë"

Ndoshta s'do të ikje aq larg....

SN 30 maj 2015