PERSE??

_______________

Sa here qe mbremja me gjen te vetem

ri e bisedoj me fotografit e tua

dhe kujtoj vitet qe shkuan,

ato qe shpirtin ma pasuruan...!

Duart sme mbajne, ato vec dridhen,

sic dridhet gjethja ne suferine,

lotet ne gryke si komb me mblidhen,

ri e mendoj per kohet qe shkuam..!

Me qan shpirti duke bertitur,

ishim si dy binjake ngjitur,

sa inat e kam mare egon tone,

perse na ndau pergjithmone...!

C'gome ti fshiu gjithe ato fjale,

perqafuar e nder lote puthur,

shkrepse e ndezur shpirt perflakur,

te me duash thoshe duke lutur..!

Ste gjykoj aspak pse me deshe

se isha une qe te desha me shume

me dashuri shpirtin ma veshe

puthjet e embla ne gjume me vune...!

Se prisja qe ti, nje dite te bukur,

ti mblidhje ndjenat dhe dashurine,

te largoheshe si zane e humbur

e pa me thene lamtumire..!