PLAKU I PELLUMBAVE

PLAKU I PELLUMBAVE

_______________________

Ai dilte cdo mengjes i vetmuar,

burre i kerusur nga vitet dhe hallet.

Si dru i vjeter rahur nga ererat,

i bardhe ne floke si bora ne male...

Ne shesh i mblidheshin pereth pellumbat,

ne supe i qendronin dy te bardhe,

si statuja te paqes dhe e veshtronin,

ne preher dy gri e te gjashte kendonin...

Pellumbat guisnin kengen e tyre,

plaku pa levizur fishkellente nje melodi.

Ne grusht mbante nje dore misra,

shperblimi qe u jepte per shoqerine...

Por nje mengjes plaku nuk doli

u ngrit me zor nga shtrati i lengimit,

ca hapa beri drejt portes tere mundim,

kerkonte pellumbat tu jepte lamtumire...

Si dru i rende e i vjeter ku deget kercasin

misrat ne dore mbante si fryt i mundit

u fik si nje qiri ky mik i pellumbave

aty tek porta i vetem dha frymen e fundit...!

SoVaNa 5 SHTATOR 2013