TRISHTIM

______________
E penduar e mbytur në vetmi,
Ndjenjë e fajit i ndrinte në sy...
Sytë si dy diej në perëndim,
lëngonin mes lotësh për dashurinë...

Netët e errëta qëndisnin vetminë
heshtja si strehë qendronte përmbi...
S'mendonte kurrë se do të vinte nje ditë
që heshtja për të do të ishte çati...

Sotiraq Naçi