POEZI ME LOT

_________________

Më lashtë nuk dija të qaja,
se në të ri lotët nuk njihnin rrugë...
Por erdhi një ditë më s'munda ti mbaja
dhe pse isha një goxha burrë...

U derdhën për jetën që iku,
mes dhimbjesh e zemrës vrarë..
Dhe s'patën aspak mëshirë,
u kthyen në rrezervuarë..

Më lashtë doja të qaja,
por s'mundesha për çudi,
se lotët derdhen me moshën
nuk shkonin me rininë...

Kështu qënka ndërtuar kjo botë,
a ndoshta ka ardhur koha,
atë që s'mund ta thuash me fjalë,
ta derdhësh veç me lot...

SN 12 JANAR 2015