_____________________
Një jetë ka njeriu
nga lindja tek vdekja...
ditë të lagështa pa fund
ditë me diell përvëlues...
nga lindja tek vdekja...
ditë të lagështa pa fund
ditë me diell përvëlues...
Aty këtu ditë e netë të vdekura....
Qiej mbushur resh,
muzgje të përgjakura,
ditë e netë si kuisje qensh...
Qiej mbushur resh,
muzgje të përgjakura,
ditë e netë si kuisje qensh...
Stacione mbushur të qeshura,
ku lënë pas vetes gjurmë dashurish...
Stacione kthyer në pellgje,
nga vdekje e lotë pakufinj...
ku lënë pas vetes gjurmë dashurish...
Stacione kthyer në pellgje,
nga vdekje e lotë pakufinj...
Dhe ne jemi udhëtarë,
stacioneve u japim kuptim...
Herë te qeshur e herë duke qarë,
mbushur ndjenja dhe marrëzi...
stacioneve u japim kuptim...
Herë te qeshur e herë duke qarë,
mbushur ndjenja dhe marrëzi...
Sotiraq Naci 24 JANAR 2015
No comments:
Post a Comment