NË LUFTË ME JETËN

Kam dashur të mos lëndoj njerëz
dhe pse lëndimet s'kanë qënë të rralla...
Kam heshtur kur duhej të bërtisja,
kam qeshur kur duhet të qaja...

Kështu ringritur jam përsëri
dhe pse kam rënkuar nga dhimbja...
Të gjitha më kanë mbetur në shpirt,
si driza të thata e gjëmba...

Por përsëri unë kam buzëqeshur,
kam hecur përherë me kokën lart,
s'kam lënë ti djegë kurreshtja,
armiqtë e njerëzit pa takt...

Dhe jeta vazhdon përsëri,
armiqtë lodhen nga buzëqeshja...
Në vështrimin e miqve të mi,
unë përsëri jam vetvetja...

Sotiraq Naçi 13 PRILL 2015