NË ËNDËRR

Αi vraponte si i çmendur
mbi rërën e lagësht të detit...
Mbas tij një pulëbardhë rendur,
krahëhapur në erën e mëngjezit...

Një garë tashmë kish nisur,
drejt horizontit blu pafund...
Aty ku deti shkumëzonte,
ku qielli notonte në blu...

Në ëndrra kish fjetur atë natë,
mes vargjesh të brishta dashurish...
Ku ëmbël i recitonte një zanë,
gjumin dehur i kish...

Gdhihet mëngjezi i çmendur,
ëndrrat nga mendja fshirë...
Pulëbardha nën strehë fshehur,
sëbashku me të ish gdhirë...

Ai vraponte si i çmendur,
mbi rërën e lagësht te detit....
Mbas tij pulëbardha rendur,
krahëhapur në erën e mëngjezit...!

Sotiraq Naçi