KËSHTU NDODH

***
Unë nuk gjeta kurrë prehje,
u enda pa rreshtur qiejve e reve,
për të parë një copëz diell,
të prehesha një herë të vetme...

Ka të tjerë që i poqi zhegu,
nën diellin përvëlues të parajsës...
E mua më mbytën shirat e eger,
mes erës tufanit e shtrëngatës...

Por kështu ndodh edhe me të tjerë,
nuk hahesh dot me fatin dhe me Zotin....
Na duhet të ngjitim çdo të përpjetë,
kur disa zbresin vetëm dyshezë...

SN